Galerie Peter Altena

Aan het einde van de Schildersweek worden de door de deelnemers gemaakte kunstwerken tentoongesteld in de Duingalerie (Badhuisweg 2, bij de duinopgang naar het Badpaviljoen). Het is ieder jaar passen en meten om de vele tientallen werken een mooi plaatsje te geven en het is ieder jaar een feest om te zien hoe dertig totaal verschillende kunstenaars met totaal verschillende persoonlijkheden en culturele achtergronden in een week tijd zoveel mooie dingen kunnen maken, waarin hun persoonlijke signatuur zo duidelijk te zien is. Zoals de kunstenaars hun eigen stijlen hebben, hebben ook de bezoekers hun eigen voorkeur. Dat is nu het leuke: terwijl u rondloopt kunt u stijlen vergelijken, misschien wel uw eigen top tien opstellen, en als een werk u aanspreekt kunt u het nog kopen ook, het is tenslotte een verkooptentoonstelling. U zult overigens zien dat een kunstwerk niet per definitie een vermogen kost. Kopen mag, maar het hoeft natuurlijk niet. U mag ook alleen komen kijken. De tentoonstelling wordt geopend op zaterdag 19 mei 2012 en blijft toegankelijk tot 13 juli. Op zaterdag 4 augustus 2012 wordt een beperkt deel van de nog beschikbare werken geveild.

Peter aan het werk op het strand van Zeeland

Deze week zit Peter in Domburg en schildert hij mee tijdens de schildersweek. In de nieuws rubriek zullen we een paar van zijn werken posten. Hieronder ziet u resp. een strandzicht en een werk van de haven van Veere.

Van 13 t/m 19 mei 2012 (Hemelvaartweek) vindt de negende editie plaats van de internationale Schildersweek in Domburg.

Rond de dertig schilders en fotografen uit binnen- en buitenland vertoeven een week lang in Domburg, waar zij, deels volgens een gevarieerd samengesteld programma, deels naar eigen inzicht, op vele zeer uiteenlopende locaties met hun creatieve vermogen en schilderstalent aan de slag gaan. Dit jaar met deelnemers uit Denemarken, België, Engeland, Turkije, Rusland, Argentinië, Chili, Verenigde Staten, Duitsland en Nederland. Na afloop worden de werken tentoongesteld en geveild.

Vrijwel alle programmaonderdelen zijn toegankelijk voor publiek. Op ongedwongen wijze draagt De Schildersweek bij aan een stukje menselijke dynamiek en een sfeervolle meimaand in Domburg en omgeving, waarvan velen profiteren. Kijken, kopen, meedoen, ontmoeten, het kan allemaal.

Ook dit jaar zal Peter weer van de partij zijn en zijn schilders kunsten tentoonstellen


Voor programma/locaties, zie de website.

Bairbre was het meisje op school dat “heel goed kon tekenen”, en dat was ook wat zij het liefste deed. Na de middelbare school ging Bairbre vol verwachting naar de kunstacademie. Maar terwijl zij de hele dag wilde modeltekenen en leren schilderen, waren al haar klasgenoten bezig met videokunst, installaties, animaties design of grafisch ontwerpen. Voor figuratieve schilderkunst, de echte techniek van schilderen, was geen aandacht. Als Bairbre niet kon doen wat zij wilde doen, kon zij altijd nog de kunst van het verleden bestuderen. Dus ging zij op de universiteit kunstgeschiedenis studeren. Jarenlang naar andermans kunst kijken – een verrijkende, maar achteraf gezien frustrerende ervaring! Er volgden banen in galeries, in het onderwijs, als vertaler, als redacteur, als projectmanager. Maar zij miste altijd wat. Bairbre bleef constant kijken – naar kunst, naar de wereld en de mensen om haar heen. Toen zij een aantal jaar in Nederland woonde stond zij eens voor een zelfportret van Pieter Pander. ‘Ik moet weten hoe hij dat doet’, dacht zij, ‘dat wil ik, dat kan ik, dat moet ik doen!’ Terug naar een grote kunstacademie? Nee. Gelukkig was er in Nederland iets wat zij in Ierland miste: een figuratieve schildersopleiding ‘Ruudt Wackers Academie’. Bairbre is daar in 2009 cum laude afgestudeerd onder begeleiding van Sam Drukker. Sindsdien gaat zij iedere dag naar haar atelier. Zij voelt zich als een vis die terug in het water is gegooid. Bairbre schildert vaak mensen, maar ook landschappen en stillevens. Het kan een kleur zijn die haar inspireert, een lichtval, een kind, een blik, een ruimte, een rug, een contrast, een idee, een voorwerp, een mens, een gedicht. Schilderen is een proces: ‘een visie hebben, doek of palet nemen, compositie kiezen, kleuren mengen, op je tenen staan, concentreren; een opeenstapeling van keuzes. Het is een dans, een zoektocht, een worsteling’. Richard Diebenkorn verwoordde dit het best: “Painting is finding the balance between gambling, surgery and poetry.”

De tijd staat niet stil in Baarn, zeker niet op kunstzinnig gebied. Het is alweer twee jaar geleden dat de Baarnsche kunstenaars hun atelierdeuren open zetten voor het publiek. In tegenstelling tot vele plaatsen om Baarn heen waar veelvuldig open atelierdagen zijn,  is Baarn spaarzaam met dit fenomeen.

Het publiek is dan ook zeer nieuwsgierig naar de ateliers van de Baarnsche kunstenaars. Hoe ziet het er nu uit en hoe zijn de kunstenaars in het laatste jaar anders gaan werken. Want zoals u weet is de Open Atelier Route Baarn om de twee jaar. Vorig jaar was nieuw dat zij in het  tussenliggende jaar in Galerie Peter Altena hun werken presenteerden, zonder hun atelierdeuren open te zetten. Het niet jaarlijks of maandelijks een open atelier route te houden zoals dat in Amersfoort het geval is, staat borg voor vernieuwing en energieke presentatie van hun werken. Dit komt de kwaliteit van de werken ten goede. Of dat nu schilderijen, sculpturen,  of stofbewerkingen zoals hoeden en vilttoepassingen zijn, het is allemaal van een hoog gehalte wat U weet te waarderen. De veelzijdigheid is groot, zo is ook heel bijzonder ‘knipkunstwerken’ te zien. Je zou bijna kunnen zeggen dat een nieuwe kunstkring is ontstaan. De galerie van Peter Altena heeft hierbij een welkome bijdrage aan geleverd. Het is voor Baarn geweldig dat zij op kunstontwikkeling zo dicht bij Laren/Blaricum. De locatie waar de Gooische school is ontstaan, een nieuwe kunstenaarskolonie groeit.  Dit gebeuren is voor de burgemeester en wethouder van cultuur mede een reden om op 20 augustus om 16.00 uur, weliswaar voor genodigden, de opening van de 11 de Open Atelier Route Baarn te doen.  In de week na de opening is de galerie iedere dag vanaf 13.00 uur open voor oriëntatie en het ophalen van de brochure en een routekaart.  De Open Atelier Route is op 27 en 28 augustus. De galerie is dan ’s morgens om 11.00 uur reeds open. In de Baarnsche Courant wordt wekelijks een aantal kunstenaars met hun werken getoond. Zij vertellen wat hun motivatie en opleiding is. Zie voor meer info: www.atelierroutebaarn.nl

Galerie Peter Altena, in de Brinkstraat 27, laat vanaf heden tot en met juni naast eigen werk ook olieverfschilderijen en aquarellen zien van Paulien Tesselaar.
Paulien heeft gelijktijdig met Peter Altena haar kunstopleiding gevolgd en afgestudeerd aan de Wackers Academie te Amsterdam. Zij heeft van verschillende vooraanstaande kunstenaars les gehad en is een veelbelovende kunstenares.

Vanaf haar jeugd is Paulien Tesselaar (1967)altijd bezig geweest met tekenen en schilderen. Op 13 jarige leeftijd is ze begonnen met het volgen van tekenlessen. Op het Atheneum kreeg ze het advies te gaan studeren aan de kunstacademie. Het bleef echter in eerste instantie bij tekenlessen en cursussen naast studie en werk. Omdat ze zich verder wilde ontwikkelen en behoefte kreeg aan een gedegen opleiding heeft ze later het advies toch in de praktijk gebracht en de studie tekenen en schilderen gevolgd aan de Wackers Academie te Amsterdam.
Tijdens deze opleiding heeft ze ook diverse aanvullende masterclasses gevolgd om zich verder te specialiseren in onder andere portret- en modelschilderen en diverse schildertechnieken. In mei 2010 is Paulien afgestudeerd onder leiding van Sam Drukker.
Paulien is een veelzijdig kunstenaar die veel onderwerpen aandurft en het lef heeft om op verschillende formaten aan de slag te gaan. Tevens heeft ze een goed gevoel voor kleur.
Kleur is kenmerkend voor haar werk maar ook het licht speelt een belangrijke rol.
De technische vaardigheid die ze heeft opgebouwd door de jarenlange ervaring en door haar opleiding zijn voor haar een middel maar geen doel.
Paulien streeft ernaar in haar werk gevoel en verstand samen te brengen, eigenlijk zoals danseres Anna Pawlowa het zei: “Leer de techniek beheersen, vergeet die weer en wees echt.”

Het buiten naar de natuur werken is een specifieke bezigheid. De omstandigheden zijn luchtig: licht verandert snel, het weer kan omslaan. Vaak leiden die omstandigheden tot een verhoogde concentratie en intensiteit. Het werken in het buitenland, in een vreemde cultuur bovendien, verhevigt die intensiteit, omdat licht, vormen en kleuren niet alleen veranderlijk zijn, maar ook anders. Het zich eigen maken van dat andere landschap of die andere stad is een proces dat lang of kort kan duren, maar dat uiteindelijk kunstwerken oplevert die verschillen van de thuis gemaakten: de eigen traditie is verrijkt met motieven uit die andere cultuur en baadt in een ander licht. Het is als het fonetisch optekenen van een vreemde taal. Pas later leer je de betekenis van de klanken begrijpen.

De kunstenaars Theo de Feyter, Joanna Quispel, Bram Stoof en Maarten Welbergen komen alle vier voort uit de Nederlandse landschaps- en stadsgezichtentraditie met de karakteristieke nadruk op realiteit, het alledaagse en het concrete. Ondanks aanzienlijke verschillen in stijl delen zij de geconcentreerde aandacht voor de verhoudingen, kleurstellingen en stofuitdrukking in het landschap.

Theo de Feyter maakt gouaches en tekeningen in een gemengde techniek van potlood, houtskool en pastel in een heldere, beschrijvende stijl. Hij werkt veel in Nederland en het Nabije Oosten, in landen als Syrië en Libanon. Ook Turkije was meerdere malen het doel van schilderkunstige reizen. Over zijn wederwaardigheden als schilder in Syrië publiceerde hij het boek ‘Where are you from?’ Een reis door Syrië met teksten, tekeningen en gouaches.

Joanna Quispel maakt pastels, linosneden en portretten in olieverf. Zij werkt over de hele wereld van Nederland tot Zuid-Amerika en China. De pasteltekeningen, die alle naar de natuur ontstaan, zijn een zeer belangrijk onderdeel van haar werk. Zij heeft een sterk gevoel voor de specifieke sfeer van een plek.

Bram Stoof maakt aquarellen en tekeningen in potlood. Behalve in Nederland heeft hij voornamelijk gewerkt in Italië en Griekenland en recentelijk in Turkije. Zijn werk komt met grote aandacht tot stand waarbij het oog en het potlood of het penseel over elke kleine nuance in kleur en vorm glijdt en dat op papier vasthoudt. Het gevolg is een buitengewone intensivering van de blik.

Maarten Welbergen maakt portretten in olieverf en kleurpotlood. Op reis tekent hij in een geheel eigen techniek: een combinatie van gewassen inkt en kleurpotlood op getint papier. Behalve in Nederland, Italië en Griekenland heeft hij recentelijk in Maleisië en Turkije gewerkt. Hij heeft een zeer fijnzinnig gevoel voor het materiaal en geeft zijn motieven op bijna klassieke wijze vorm.

De vier kunstenaar presenteren zich als een groep, omdat voor elk van hen de reistekening een integraal onderdeel van hun werk vormt. Als eerste gezamenlijk project hebben zij gekozen voor het Cappadocische landschap. Het is een bewuste keuze geweest voor een exotisch landschap dat bovendien deel uitmaakt van een andere cultuur. Door het delen van een motief komen de onderlinge verschillen en overeenkomsten duidelijk tot uiting. Tevens is het een voortzetting van de traditie waarin de kunstenaar al tekenend en schilderend de wereld exploreert. De expositie heeft de bedoeling dit deel van de wereld bekend te maken bij een nederlands publiek of in een nieuw licht te zetten voor een turks publiek.

De beelden van Antoinette Willems en de schilderijen van Paul Ovink vallen in de smaak bij het kunstminnend publiek.

Maar wie zijn deze baarnsche kunstenaars? Wat zijn hun achtergronden:

Paul Ovink, geb. in 1943 te Hilversum, woont en werkt in Baarn. Zijn werk is figuratief van aard, geschilderd met olie/acryl verf op doek. Hij laat zich de laatste jaren inspireren door stoffen waarvan kleur en dessin hem aanspreken. Dit gegeven vormen, in samenwerking met landschappelijke en menselijke aspecten de scènes waarin hij de toeschouwer zijn of haar eigen verhaal kan maken.

Paul genoot zijn opleiding aan de Rietveld Academie in Amsterdam, begin jaren zestig. Hij heeft nog enige tijd in de reclame en het onderwijs gewerkt, en kreeg zijn eerste tentoonstelling in 1970 bij Galerie Cesar in Baarn. Daarna volgden vele tentoonstellingen in, o.a. Kasteel Groeneveld, Galerie Mokum in Amsterdam, De Pook in Hengelo, Den Haag, gebouw 2^e kamer, Singer museum in Laren, Antwerpen, Tsjechië en in ’t Spant in Bussum.

Hij is lid geweest van de kunstenaarsvereniging ‘De Kring’ in Hilversum en was mede oprichter van de ‘Beeldende Kunstenaars Baarn’. Paul heeft les gegeven in Frankrijk en Portugal en 25 jaar aan de Volks-universiteit Baarn.

In 2008 is een documentaire over het werk en restauratie van schilderijen (periode 1850-1970) van Paul Ovink gemaakt, door de Baarnsche cineast Wim Daems.

Antoinette Willems is geboren in 1949, woont en werkt in Baarn. Zij genoot haar opleiding in beeldhouwen aan de Werkschuit in Zeist. Haar docent was Jan Dikhoff, van hem leerde zij de kneepjes van het vak, het maken van de mens en zijn portret in steen en andere grondsoorten.

Werken met de handen en creatief bezig zijn heeft Antoinette van huis uit meegekregen. Er was altijd wel iets te repareren en zo niet dan werd er wat verzonnen. Het scheppend – en creërend vermogen is zo ontwikkeld. Daar ontstond ook de uitdaging en drang in het maken van beelden.

De techniek beheerst zij volledig. Het beeld groeit in haar handen. Het werken aan een beeld kan soms maanden duren. Met tussenposes pakt ze het op en legt het weer weg.

Beeldhouwen is arbeidsintensief en vaak wordt er tegen haar gezegd:

“wat fijn dat je zoveel geduld hebt”. Dan schudt zij haar hoofd en reageert dat het geen kwestie van geduld is, want dat heeft zij niet. Het is een onaflatende drang om te creëren, te zoeken naar….. en maar zelden is zij helemaal tevreden.

Toch geeft het beeldhouwen haar ontzettend veel voldoening, zij taalt naar niets anders. Het creatieve proces blijft haar van het begin tot het einde boeien, zelfs nog na 25 jaar.

Het beeldhouwen in verschillende materialen wisselt per periode, van hardsteen, marmer, albast, serpentijn tot ook hout. Overgave aan dit proces is een vereiste, want ieder materiaal vergt andere kwaliteiten van de kunstenaar om het te bewerken.

Bij hakken in steen is het oppassen, want wat eraf, is eraf. Ander materiaal is weerbarstig en traag. De stenen, ongeacht hun soort, zijn zwaar. Fysiek kan Antoinette ca. 35 à 40 kilo aan, zodat dit haar maximale maat is geworden waarmee zij werkt. Hout is lichter van gewicht, maar kan daarentegen een bovenmatige omvang hebben. Het werken in hout is daardoor zwaarder dan in steen, althans zo ervaart zij dat.

Het maken van de mens, ingetogen en kwetsbaar, is haar métier. Daarnaast geeft zij ook les, want het ambacht moet overgedragen worden.

Zondag 5 september opende Wim Hazeu de tentoonstelling van Paul Ovink en Antoinette Willems met een verrassende openingsrede: “Zie maar, U ziet niet wat u ziet”. Dit is een variatie op de regel van de dichter Martinus Nijhoff: “ Lees maar, er staat niet wat er staat”.

Zo maakte Wim een afgeleide: “ Zoals U ook geen opening hoort. Een opening is, hierbij verklaar ik deze tentoonstelling voor geopend. Maar hier gaat het anders, de spreker zoekt een opening. Zie maar, U ziet niet wat u ziet”.

Met deze woorden kondigde hij het werk van Paul en Antoinette  aan. Paul schildert lappen, kleden, doeken, ze werken als sluiers. De bezoeker ziet schilderijen van Paul, waarbij je niet ziet wat je ziet, aldus Wim. Als bezoeker kom je in de rol van de fantast, van de verteller, van de onthuller, van de voyeur. Op de schilderijen hebben de gedrapeerde stoffen de hoofdrol, zij opbaren en verbergen. Als sluiers beschermen zij de schoonheid, de zuiverheid en het meest kwetsbare, onze fantasie. Gelukkig zijn er kunstenaars, als Paul Ovink en Antoinette Willems, die met hun werk de waarheid ook oplichten. Zij geven ons doeken en beelden, die wij kunnen oplichten en dan komen wij in hun en onze wereld van emotie en schoonheid.

Het wonder van de beelden van Antoinette begint bij haar materiaal, stoffen met wonderschone namen. Proef ze op de tong en in uw oor. Albast, serpentijn, lindehout, iroko, brons. De beeldhouder laat zich verleiden door het materiaal. Het materiaal doet haar leven. Scheppen, creëren is leven, aldus Wim. Het materiaal dicteert, het materiaal is kwetsbaar en kan breken. De kunstenaar twijfelt en is aan twijfel onderhevig. Zal mijn schepping breken? Die spanning zit in al het beeldhouwwerk, in het proces van visioen (wat zal het worden) naar visie (wat is het geworden). En die visie wordt de vrouw in al haar mysterieuze, wonderschone, om tederheid en tastzin vragende vrouw.

Dit zijn enkel zinnen uit het openingswoord van Wim, waarmee hij aangeeft dat hij een kunstenaar van het woord vertegenwoordigt.

Tot slot bedankte hij de gastheer en stelde dat Baarn een wonderschone galerie rijk is.

Galerie Peter Altena.